PODSTAWOWE PASZE

Siano lub trawa: stanowią dużą część paszy objętościowej wchodzącej w skład diety. Zawsze skarmiamy siano wyłącznie dobrej jakości, wolne od kurzu i chwastów. Nawet dobre siano może zawierać jakieś nasiona i sporo kurzu, warto więc namoczyć je w wodzie przez 20 minut przed karmieniem. Pomaga to usunąć zanieczyszczenia. Siano łąkowe to najczęstszy pokarm - jest delikatne i smaczne. Jednym z zamienników jest siano paczkowane - na pół zwiędła, pakowana próżniowo czysta trawa. Ma ono większą wartość odżywczą od zwykłego siana, dlatego trzeba je podawać w mniejszej ilości.

Owies: powinien być skarmiany w postaci śruty, tłuczonej bądź gniecionej, bo wtedy jest maksymalnie odżywczy, energetyczny i zapewniający włókno. Gdy występuje jako całe ziarno, nie jest do końca dobrze trawiony i, co za tym idzie, koń nie w pełni korzysta z jego właściwościodżywczych. Owies powinien być podawany wyłącznie zwierzętom ciężko pracującym, a ponieważ u niektórych koni powoduje nadpobudliwość, jest rzadko stosowany do karmienia kuców.

Jęczmień: zwykle podawany jest jako śruta bądź gnieciony, może także być gotowany, w płatkach wyciskany lub rozdrobniony, w zależności od procesu wytwórczego stosowanego przez producenta. Dostarcza sporo energii oraz jest tuczący. Czasami używa sie go zamiast owsa, gdyż nie wywołuje nadpobudliwości. Niektóre konie bywają uczulone na jęczmień.

Kukurydza: gotowana i w płatkach, jest wysokoenergetyczna i tucząca, może też powodować nadmierne pobudzenie

Granulat: występuje w różnych formach - dla koni i kuców, wyczynowych, hodowlanych itd. Każdy rodzaj granulatu jest tak przygotowany by mógł stworzyć zbilansowaną dietę, zawierającą niezbędne witaminy i minerały. Rodzaje różnią się walorami odżywczymi i energetycznymi, nader rzadko dają efekt pobudzenia (jak owies).

Zwykła mieszanka: występuje w różnych postaciach. Stanowi zbilansowaną dietę i jest chetnie zjadana przez większość koni.

Wysłodki buraczane: występują pod postacią brykietów lub wiórków, muszą być namoczone przed skarmieniem w przeciwnym wypadku pęczniejąw żołądku i mogą spowodować kolkę. Wiórki moczy się w dużej ilości wody przez 12 godzin, a kostki nawet całą dobę (proces przebiega szybciej w gorącej wodzie). Burak cukowy jest bogaty we włókno, soczysty i smaczny. Większość koni je go ze smakiem. Po namoczeniu musi być skarmiony niezwłocznie, bo ulega fermentacji i zepsuciu.

Sieczka: to pocięte siano, słoma bądź mieszanka obu, czasami skarmiana z dodatkiem melasy. Zapewnia dobrą objętość, zachęca do dokładnego przeżuwania kęsów, a tym samym spowalnia ich przełykanie, co jest szczególnie ważne u koni jędzących łapczywie. Musi być zrobiona z surowca dobrej jakości.